|
„Europa is een lotsgemeenschap. De europese civilisatieproces, zoals deze van onze voorouders begonnen werd, heeft ons naar een stand van ontwikkeling gebracht, op die iedereen vanelkaar onafhankelijk is. We kunnen meehelpen dit gemeenschappelijke lot een vorm te geven, of het verduren. Het houden van vrede, het letten op de natuur en de organisatie van een waardig leven voor iedereen vragen om een gemeenschappelijke politiek. Europa te verenigen betekend, een antwoord te geven op de historische uitdaging van de tegenwoordigheid en de droevige ervaringen van het verleden. Iedere Europeaan is opgeroepen, in de opbouw van de europese vrede verantwoordelijk meetewerken.“
Ieder, die deze indringende zinnen uit de „Charta van de europese identiteit“ precies leest, ziet, dat in het Huis Europa niet alleen door het maken van structuren of instituties een sfeer van vrede en communicatie zal komen. Europese traditie en organisatie moeten elkaar vereisen. Geen europees automatisme zal de mensenrechten beschermen, een europees Wij-gevoel aan de dag toveren, de natuurlijke levensfundamenten behouden of een sterke europese identiteit opbouwen. Het fundament van de samenleving in vrede en vrijheid rust op gezelschappelijke en culturele waardes, die juist niet alleen maar geaccepteerd, maar ook actief en geengageerd van iedere europeaan geleefd moeten worden.
Geld, macht en positie als enige levensrealiteit kunnen het existentiele bewustzijn van vrijheid niet vervangen. Dit geldt voor het individuum net als voor het collectief, want een “volk, dat de eigene realiteit belangrijker vind dan de concrete visie, willigt in in een levensgevaarlijke spirituele verarming, in het dictaat der laaghartigen bijstelling van middelmatigheid” – zo zegt de deense filosoof Sören Kierkegaard. Een overdosis van pragmatisme, samen met een vaag pessimisme en een gebrek aan ideeen, kan dus niet tot het europese levensideaal of de collectieve visie declareerd worden. Aangezichts der mogelijken uitdagingen, bedreigingen en onzekerheiden moeten we blijven zoeken naar potentialen, om een nieuw ontstane wereld met nieuwe Gedachtes en toekomstvisies tegemoed te komen.
Onze vrijheid van geest verplicht ons, hiernamaals van iedere ideologische gezinning, het mogelijke voor de civilisatorische vooruitgang van nood leidende mensen te zien en te verwerkelijken. We staan vandaag in een proces des globalen bewustzijnstransformatie en benodigen een renaissance van altijd geldige waardes in Europa. “ Als er een renaissance in Europa zal zijn, zat het een spirituele zijn en veelzijdig en met verschillende culturen plaatsvinden, in nieuwe politische ethos, geest en stijl, en ze zal en nieuwe burgerlijke houding voortbrengen. Het is een spirituele dimensie, die alle culturen der mensheid verbindt en de transcendentale oorsprongen weer laat vinden”, schrijft Václav Havel, de vroegere president van de tjsechische republiek. We behoeven een Europa met deze spirituele renaissance, het europese bewustzijn behoeft een geestige, bewustzijnsmatige Metamorphose. Een integraal bewustzijn creeert een nieuwe werkelijkheid, omdat het Hele over het Ik gesteld word en de algemene milieuomstandigheden zich door het integrale wereldbegrip over nieuw structureren. P. Enomya-Lassalle SJ formuleerde het als zinspreuk: “ De mens heeft zich in zijn verleden al meerdere keren verandert. De mensheid moet Een worden, anders vergaan we.”
|
