|
De ongelijkheid tussen de landen van het zuiden en van het noorden word altijd groter, de greppels worden altijd dieper. Terwijl de rijke landen een overproportioneerd aandeel van de wereldressources verbruiken en het neocolonialisme en het neoliberalisme groeien, leiden de ontwikkelingslanden en vooral de kinderen in Azie, Africa en Latijns-America niet alleen onder armoede, oorlogen, corruptie en gebrek aan hechting aan waardes, maar in het geheel onder de filosofie van het merkantilisme der industrielen civilisatie resp. de waardes van het modernisme, die zich in materialisme, egoisme, chauvinisme, positivisme en intolerantie uiten. „Ieder mens, ieder alleen doet met zijn leven deel aan de beslissing, of de mensheid een toekomst krijgt of niet.“ zegt Erich Fromm. Maar we leven al te vaak in een alleen economisch rationalisme. Van het ideaal van een solidarische mensheid en een ethiek van verantwoording voor de armen en minder privilegeerden van deze wereld zijn wij ver af.
De westelijke culturen leven in een ethische orienteringslozigheid. De rituelen van de consumptie beheersen de industriele gezelschappen van dat tot dag meer. Hierbij weerspiegelen de gezelschappelijke waardes het verlies van geest in onze huidige situatie. Consumptie word met geluk, macht met vervulling, rijkdom met gezondzijn doorelkaar gegooid. De bron van eeuwig geluk en zegen schijnt alleen nog in geld, genot, eer, comfort, status, privilegies en prestige te liggen. In een overvloed van irrationele psychische behoeftes en materiele aannspraken loopt de mens – zin innere leegte compenseerend - onophoudelijk achter zijn geluk aan en zoekt toch in werkelijkheid, hiernamaals van all het eigendom en alle macht, alle prestatie en levensflinkheid, een spirituele waardeorientering.
De humanitaire crises in de armste landen van deze wereld zijn niet door technologische concepten optelossen, die met egocentrische waardevoorstellingen en kortzichtige nationale instituties gegroeid zijn. Misschien benodigen wij een „menselijke en humanistische Revolutie“, die de grondwaardes van fairness, menselijkheid, vriendschap, gerechtigheid, solidariteit zoals van medeleven en van vrede weer op hun oorspronkelijk rang heft.
De meeste problemen van onze wereld zijn uiterlijke manifestaties van innerlijke oorzaken, uiteindelijk van de grenzen van menselijk begrip en will. Er word moed, energie en creativiteit benodigd, om de persoonlijke waardehorizon te veranderen en aan de globale benodigdheden aantepassen. Een diep grijpende transformatie van het sociale geweten, een moralisch gevoel voor de armsten der armen en het versterken van onze ethische will is noodzakelijk, om bruggen naar een betere wereld te bouwen en de in hopeloze verpaupering en eclatante schoolnood levende kinderen een menswaardige existentie mogelijk te maken.
European Partnership – Hulp voor scholen in nood wil doormiddel van verschillende informatie- en hulpacties actief en geengageerd eraan meewerken, een moralische sensibiliteit voor de precaire nood der kinderen in de ontwikkelingslanden te verscherpen en concrete wegen of projecten te vinden, om betere levens- en opleidingsomstandigheden voor een duurzame ontwikkeling mogelijk te maken. Ieder mens heeft het recht erop, een minimum aan mensenwaarde te ervaren en in het genot van elementaire vrijheid en mensenrechten te komen.
|
